Poolse bruid recensie 3

Voor de Theaterkrant schreef Luuk Verpaalen een prachtige recensie over het theaterstuk de Poolse Bruid
waarvoor Bert Hadders en Joost Dijkema de muziek schreven :’Een hartverscheurend mooie voorstelling.’ . Lees het hier.

Poolse Bruid recensie 2

‘Twee formidabele rollen laten de voorstelling zinderen.’


Bert Hadders en Joost Dijkema maakten de muziek voor de theatervoorstelling De Poolse Bruid. NRC’s Elisabeth Oosterling schreef erover.

Recensie Poolse Bruid 1

Hoe een tekst voort kan stuwen

Bert Hadders en Joost Dijkema maakten de muziek voor theaterstuk de Poolse Bruid. Jos Visscher recenseerde voor het Dagblad van het Noorden.

Voor wie nog gaat kijken: vergeet de film. Ja, het is het bekende verhaal en ergens vormt het scenario de basis, maar Jibbe Willems heeft er een geheel eigen toneeltekst van gemaakt, eigenlijk een eigen, autonoom stuk. Niet voor niets – en waar zie je dat nog – is er een tekstboekje verkrijgbaar.

En wat een mooie en geraffineerde tekst is het geworden. Insteek: bij gebrek aan een camera leg je gewoon alles in de mond van twee acteurs: flashbacks, vooruitzichten en niet op een toneel te spelen gebeurtenissen. Dat is voor de toeschouwer aanvankelijk wel even zoeken, want Willems husselt verschillende theatrale vertelvormen door elkaar. En vaak vertellen de acteurs over zichzelf en over elkaar in de derde persoon. Als dat maar goed gaat, denk je dan, want in het begin staat de tekst het drama behoorlijk in de weg. Gelukkig nemen de makers de tijd en wordt het bijna sluipenderwijs pakkender, dreigender.

Nog even in het kort dan: een Poolse vrouw ontsnapt aan haar criminele belagers en zoekt haar toevlucht tot een boer. De toenadering verloopt moeizaam, ook al door de taalbarrière en de cultuurverschillen, maar geleidelijk ontstaat er toch een band en een zekere intimiteit. Totdat het noodlot dan toch onvermijdelijke toeslaat. Een noodlot dat in het theater moeilijk te verbeelden is, maar door die prachtige tekst van Willems wordt dat noodlot huiveringwekkend verteld.

En verder is alles in deze voorstelling adembenemend minimaal. Regisseuse Lies van de Wiel, doorgaans erg beeldend in haar voorstellingen voor Vooropleiding Theater De Noorderlingen, heeft aan drie tafels genoeg. De imposante ruimte van de schuur van boerderij De Haver heeft ook niet veel meer nodig. En de zon die door de bovenramen naar binnen schijnt, is al bijna een lichtontwerp op zich. En de beide acteurs, Lotte Dunselman en Paul van der Laan, houden hun emoties toch vooral heel knap in zichzelf. De musici Bert Hadders en Joost Dijkema mogen trouwens eveneens niet onvermeld blijven: ook de muziek is minimaal. Maar wel heel erg effectief. Alles staat hier in dienst van de tekst.

‘Wederom een topplaat’

Prachtige recensie van Ronnie Weessies op www.festivalinfo.nl.

Amper een jaar na het afscheid van zijn succesvolle formatie De Nozems presenteert de Groningse dialectmuzikant Bert Hadders al zijn eerste soloalbum. Echt verrassend kun je deze snelle terugkeer niet noemen, want hij putte voor Kokelekodeels uit dezelfde bron als op de laatste plaat van zijn vorige band. Jarenlang heeft de geboren Drent (vlak over de grens, in het dorp met de prachtige naam Tweede Exloërmond) speciaal voor het radioprogramma De Centrale van RTV Noord liedjes geschreven, waarvan luisteraars het onderwerp mochten bepalen. Dat deden ze door aan het ‘Rad van Kokeleko’ te draaien, waarbij het pijltje uiteindelijk op een typisch Gronings thema of een belangwekkende regionale gebeurtenis belandde.

Kokeleko is een streekgebonden begrip voor poeha, druktemakerij om niets. Opvallend genoeg doet Hadders het op de gelijknamige langspeler het een stuk rustiger aan dan met zijn Nozems. Gitaar en banjo zetten de toon op deze Americana-achtige plaat, waarbij artiesten als Woodie Guthrie en Pete Seeger als referentie gelden, al zullen liefhebbers van Johnny Cash’ American-serie het mogelijk ook kunnen waarderen. Dat laatste zit hem vooral in het melodieuze gitaarspel van Joost Dijkema, een jonge gitaardocent die door Hadders is gepromoveerd tot zijn partner-in-crime voor dit project. Met zijn verfijnde vingers geeft hij de toch al sterke nummers extra cachet.

Zo tovert hij de ballade ‘Station Van Daam’ om tot een van de hoogtepunten van het album. Een lied waarin het deprimerende treinstation van Appingedam dient als beeld voor een knipperlichtrelatie met een vrouw. Hadders stelt dit station nog positief voor, want anders dan hij beweert, kun je er op geen enkel moment van de dag iets lekkers kopen. Een andere plek waar volgens de artiest weinig te beleven valt, is de maan. Als we het even vermakelijke als aanstekelijke nummer ‘Doen Op De Moan’ mogen geloven, kun je daar niet veel meer dan jezelf bezatten (‘doen’ is Gronings voor dronken).

Het laatstgenoemde lied handelt over een werkloze die in het kader van een ruimtevaartprogramma naar de maan wordt geschoten. Werk komt als thema meerdere keren terug op het album en wel op klassiek-Groningse wijze, waarbij de arbeider met een loontje van ‘vief stuvers in ’t uur’ mag spreken van een ‘moagerbestoan’. Verder getuigen nummers als het ingetogen ‘Oog Veur N Oog’ en het veel luchtiger ‘Domnee, Domnee’ van Hadders’ christelijke opvoeding. Vorig jaar is de 57-jarige veteraan in het noordelijke muziekcircuit onderscheiden met de K. ter Laan-prijs, als erkenning voor zijn grote verdiensten voor het Groningse dialect. Met Kokeleko onderstreept hij nog eens hoe terecht die prijs aan hem werd toegekend. Bert Hadders heeft andermaal een topplaat afgeleverd.

Recensie Folkforum

Bert Hassers & Joost Dijkema - Kokoeleko


Bert Hadders & Joost Dijkema – Kokeleko
 
Platex Records 2019001 / www.berthadders.nl

Vorig jaar kwam een einde aan de samenwerking van Bert Hadders en zijn groep De Nozems. Het afscheid van elkaar werd gevierd met het uitbrengen van het album Tjeu, waarin het beste van tien jaar muzikale samenwerking werd verzameld. Bert Hadders ging echter onverdroten door met het schrijven van liedjes. Veel van die liedjes werden live gespeeld in een radioprogramma van RTV Noord. Aangezien er weinig voorbereidingstijd was, koos Hadders meestal voor een eenvoudige muzikale omlijsting. Een tiental liedjes vond zijn weg naar het nieuwste album Kokeleko.

Bert Hadders schrijft over echte mensen om hem heen, de kleine persoonlijke geschiedenissen en idem dito drama’s. Hij zingt in zijn teksten nadrukkelijk over arm en rijk, verstoorde arbeidsverhoudingen, misdaad en straf. Geschiedenissen uit het verleden met verrassende parallellen met het heden. Hij laat alle muzikale opsmuk achter zich en treedt in dit opzicht nadrukkelijk in de voetsporen van illustere voorgangers als Woody Guthrie en Pete Seeger.

Na De Nozems kwam Bert Hadders in contact met de talentvolle jonge gitarist Joost Dijkema. De samenwerking pakt op dit album werkelijk voorbeeldig uit. Het gevarieerde, verfijnde gitaarspel van Dijkema tilt de muzikale omlijsting van Hadders’ liedjes naar een fraai hoger plan.

Op 5 april a.s. wordt de K. ter Laanprijs aan Bert Hadders uitgereikt voor zijn niet aflatende inzet voor de streektaalmuziek. Hadders is zelf het meest trots op zijn liedjes en hoopt dat de jury dat ook vindt. Getuige het niveau van de liedjes op dit album is dat voor de hand liggend. Kokeleko is streektaalmuziek op hoog niveau. Dit album, ook nog prachtig vorm gegeven, is een echte schot in de roos!

Assie Aukes

Site design: Digital Magician