Categorie: recensie

Terwijl de herinneringen aan Iemandsland (2015), Kapitein Kolk (2016) en Roegzand (2017) nog in het achterhoofd spoken, trekt stichting Iemandsland alweer met iets nieuws door de regio. Dit keer heet het De Grup, een gewiekste en gezellige terreinverkenning waarbij het meer om de muziek en de grappen gaat dan om het theater en de verbeelding, en ondertussen op vermakelijke wijze wel degelijk iets zinnigs wordt aangekaart. Voor podium VanSlag betekende het zaterdag de 356ste culturele activiteit in zes jaar tijd.

Vertrekpunt is de band tussen Bert Hadders en Otto Groote, twee muzikanten die aan weerszijde van de grens opereren en waarvan de voorvaderen uit de omgeving van Westerbork afkomstig zijn. Hadders zingt in het Veenkoloniaals. Groote doet dat in het Plattdeutsch. Ze worden voorgesteld door duvelstoejager Erik Harteveld. Die met een clipboard in de hand en turfsteker-Duits in de mond verschillen en overeenkomsten toelicht, benadrukt en verklaart.

Taal staat centraal in De Grup – wel zo aardig nu het Nedersaksisch onlangs een vooralsnog vrijblijvende zegen heeft gekregen van de rijksoverheid. De voorstelling biedt daarbij een mogelijkheid om zelf na te gaan in hoeverre de meest gesproken streektalen in Nederland en Duitsland inderdaad op elkaar lijken. Afgaand op de teksten van Groote: het is een zeer knappe Drentse of Groninger kop die álles verstaat en begrijpt.

De muziek houdt de boel bij elkaar. Waarbij opvalt dat de liedjes van Hadders qua geluid en compositie spannender zijn dan die van Groote. Hoewel het ook een kwestie van voorliefde en herkenning kan zijn, lijkt het alsof laatstgenoemde muzikaal in de melancholieke troubadour-traditie staat, terwijl Hadders meer met muziektradities en ook ironie wil spelen. Met andere woorden: er is voor elke smaak iets.

Voor wie daar niet genoeg aan heeft, heeft De Grup meer te bieden. Zoals Lex Koopman, een uitstekend gitarist. Zoals een doordachte uitdossing van de band: haute couture uit het Boertangermoeras waarin veelvuldige dustbowl-dress citaten zijn verwerkt. Zoals een pauze gedurende het bijna twee uur durende programma. En een flinke stapel witzen en wijsheden van spreekstalmeester Erik Harteveld, die paar keer muzikaal meedoet op gitaar en accordeon.

Zelfs aan interactie is gedacht. Eerst door Rosa Veldman in Schwester-tenue het publiek een DNA-test te laten afnemen. Uit de uitslag blijkt dat iedereen aan elkaar verwant is: de familie Trip, de familie Smeenge, de familie Meijering, de familie Woltinga. Daarna middels een door Hadders en Groote via de telefoon gecomponeerd nummer waarin alle mensen broeders worden. En tot slot een Nedersaksisch meezing-lied met internationale regels als mmmmmm en tadada-tadadam.