Mien opoe kwam uut Börger en doar waren ze Vrijzinnig Hervörmd. Hervörmd op Groode Wielen.
Dou ze mit mien opa traauwde gongen ze in Ons Dörp wonen en doar wast apmoal n stuk strenger.
Nait koartspeulen, nait noar bioscoop en veuraal nait daansen.

 

In joaren zeuventig veraanderde dat een beetje.
T hoar gruide hier en doar over de oren en konst zomor n olle kirrel met groode bakkeboarden en
n knaloranje overhemd tegenkommen.
Körtom, de zeden wuiren wat lösser.

 
Wie moggen nog aal gain ijsco kopen op zundag mor d’olle luu gongen wel op daansles.

Elke woensdagoavend trokken ze noar t ploatselijk café woar ze in n achterzoaltje de eerste beginselen van de Weense Wals en de Foxtrot bie bracht wuir.

 

Veural mien voar had t der wel stoer mit. Mit regelmoat stak e bie t eerappelkraaben de vörke in de grond en oefende zien daanspassies.
‘Quick, quik, slow. Quick, quick, slow’, konst hom den heuren mompelen.

 

Dou ze t diploma hoald hadden mos t vanzölf ook in de praktiek bracht worden. Op zoaterdagoavend gong de keukentoafel an de kaante, moeke smeerde toassies mit Boursin en der wuiren n poar flessies bier uut kelder hoalt, ‘James Last op klompen’ tetterde deur de koamer en doar gong t hén:
Stuk of tien boerenechtpoaren schoefelden veurzichtig over de kokosmatten.
Dei mannen hadden de heupen nog nooit veur wat aans bruukt as grasmaaien mit de zeis.
Vol afgriezen stonden wie as kinder deur de keukenroamen te gloepen.
Wie vonden t verschrikkelijk!
Toun mien moe mie ook veur daansles opgeven had heb ik den ook waaigert.

 

En zo komt t dat ik nog aal nait daansen kin…