Categorie: nieuws

Deze week overleed mijn vriend José Cutileiro.

We maakten samen muziek en plezier en we deelden smart.

Op www.dwarsstraat.com, ons gezamenlijke project, schreef ik een stuk over hem.

Ik mis hem.

Lees hier het verhaal.

De single ‘De Band Speult Jippiejippiejee’ kwam deze week nieuw binnen in de Noord 9, de toonaangevende hitparade van Groningen.

Een dag voor de Corona-Lockdown gingen we nog even met z’n achten de studio in voor ‘De Band Speult Jippiejippiejee’.

Iedereen leeft gelukkig nog.

Ik ben heel trots op deze nieuwe single: Goeie groove, vette blazers en een tekst over roken, zuipen en dansen op de puinhopen van Stad in 1945.

Met Bas Mulder, Christof Bauwens, Marcel Wolthof, Joop van der Linden, Hans Sulmann, Wyno Bruinsma en Lubertus Leutscher.

Elke plaats had toen meerdere platenzaken. Nu zijn er in de hele provincie nog 3 of 4.

The Train That Took My Girl From Town – The Blue Hearts (1986?)

Ver voor internet en beeldbewerkingsprogramma’s brachten The Blue Hearts deze vinylsingle uit.

Voor de hoes moest eerst een hartvormig stukje zeep gevonden worden. Dat werd in de handen van banjospeler Paul Riesthuis gefotografeerd door Chris van Wierst. (Ik vermoed tenminste dat het Paul is gezien de banjonagels en het haar op zijn armen)

De hoes werd gezeefdrukt bij Simplon. Een proces waarbij de hele band aanwezig was aangezien we gehoord hadden dat je van de verfdampen gratis stoned kon worden.

Of dat zo was kan ik me niet herinneren dus het zal wel.

De distributie deden we zelf. In een geleende auto reden we alle platenzaken in het noorden af.

Af en toe wilde iemand het plaatje wel in consignatie nemen. Niet verkocht? Geen geld.

Deze cover van Doc Watson haalde geen enkele hitparade maar werd in het programma Ronflonflon met Jacques Plafond wel tot ‘Kutplaat Van De Week’ uitgeroepen.

Een twijfelachtige eer maar je moet ergens beginnen.

Paul Riesthuis – banjo en slide

Hendrik Koers – bas

Marjan Feith – zang

Bert Hadders – zang

Co Kamminga – zang

Jan Jansen – gitaar

José Cutileiro – geluid

Mieke Brinkhuizen – management

Zelden zijn er in de geschiedenis van de Bluegrass-muziek door een band zoveel drugs gebruikt. Jan en Co hebben het uiteindelijk niet overleefd.

Over De Badde (2010)

De ‘badde’ uit de titel is een veenkoloniale brug zoals die ook bij onze boerderij in 2 Exloermond lag.

‘Over De Badde’ betekende in mijn jeugd dat je zelfstandig op pad mocht en had voor mij dezelfde betekenis als ‘achter de muziek aan’.

Het nog maar net begonnen avontuur van de Nozems voelde als een jongensboek.

Voor de vormgeving van de eerste cd koos ontwerpster Kitty Lolkema daarom voor een persiflage op de lay-out van de in mijn jeugd bekende Bob Evers-serie.

De illustratie werd geschilderd door George Schriemer, die ook omslagen voor de Kameleon en Stephen King maakte.

Zie ook vooral zijn eigen facebookpagina voor meer voorbeelden van zijn fantastische werk.

Aangezien een badde een vrij eenvoudige brug is waar tekentechnisch niet veel eer aan te behalen viel koos George Schriemer voor de brug aan het eind van de Oosterhamrikkade.

‘Je verstaat er niks van maar het klinkt wel heel mooi’. (VPRO 3voor12)

Voor het programma De Centrale van Rene Walhout schreef ik jaren lang tweewekelijks een nieuw liedje.

Soms op verzoek van de luisteraars.

Zo vroeg een zekere José Cutileiro om een lied over de groenteboer van het Oosterpark.

Dat is er gekomen.

Omdat ik te lui was voor veldonderzoek schreef ik iets over een groenteman die staat te dromen over zijn favoriete klant, de fictieve Greet van der Veen.

Achteraf hoorde ik van een andere vaste klant van de zaak, wijlen Remko Sijffers, dat Fre de Groenteboer in het geheel niet blij was met het nummer.Na de uitzending was hij namelijk thuis gekomen en werd met een woedende echtgenote geconfronteerd: ‘Wél is Godverdegodver dij Greet van der Veen?’.

De prachtige hoes is van Menno Schreuder.