Dit artikel op de website van het DVHN doet vermoeden dat de journalist vindt dat het ‘echter’ was geweest als ik het gebruikte citaat uit de roman van Krol had gehaald i.p.v. uit een boekje met citaten.

Dat is waar. Maar dat dat niet gebeurde heeft ook een beetje te maken met Gerrit Krol zelf.
De Groninger schrijver had in de jaren zeventig/tachtig last van een aantal hardnekkige vooroordelen waardoor ik hem als lezer links heb laten liggen.

Ten eerste was zijn neiging om over wiskundige problemen uit te weiden voor een Havo-scholier met feestpakket genoeg reden om de man en zijn geschriften te mijden.
Daarnaast bleek hij naast zijn schrijfcarrière langdurig bij de Koninklijke Shell werkzaam te zijn. Dat was veertig jaar geleden in de linksige kringen waarin ik verkeerde ook geen aanbeveling.

Pas later kreeg ik waardering voor Krol door de stukjes over zijn jeugd die hij voor het toenmalige Nieuwsblad van het Noorden schreef.
Er zit toch nog schot in mij.