Lotte was nomineerd veur n belaangrieke toneelpries.

De uutreiking was in de Stadschouwburg in Amsterdam.

Op nuigen stond ‘Black Tie’.
Bie verlet om n smoking visde ik mien Rock’n Roll-pak uut n plastic pude en bozzelde der zo goud meugelk de aaske en de mayonaisevlekken uut.
Ik haar n doalders plekkie. Middenveur op daarde riege.
Zai zat bie t toneel aan n toafeltje mit de aandere genomineerden.

Doar zat ze: tussen Jacob Derwig, Huub Stapel en Kim van Kooten.

Ik was zo tröts as n hond mit zeuven steerten!
Ze hadden apmoal n flesse wien op toafel en t duurde nait laank of de eerste körken vlogen deur de lucht

 

Jammer genog gong dei pries noar n aander gezelschop woarvan de noam mie al weer is ontschoten. Mor mitdoun was in dit geval ook al huil wat.
Noa t officieel gebeuren wast feest. Der wuir n disc-jockey aanrukt en t huile spultje runde noar de bar mit de groatis consumptiebonnen in de haand.

Hier en doar begon ik n gesprekkie mor noa dattig seconden was ik mien touheurder maisstied weer kwiet.

Ze hadden den weer n interessantere gesprekspartner op t oog.

Ach, ik snap t wel. Beetje netwaarken heurt derbie.

 

Toun ik even boeten ston, knapde der n vraauw tegen mie aan.

De patatbakster uut Spetters, Het Meisje Met Het Rode Haar. René Soutendijk!

Der was toevallig even gain aander in de buurt dus ze mos wel wat tegen mie zeggen: ‘Wat vond je ervan’, zee ze. ‘Wel leuk’, begon ik. ‘ik was hier nog nooit gew…’

Veurdat ik mien zin ófmoaken kon had ze, tot heur zichtboare opluchting n Iets Minder Onbekende Nederlander int snötje kregen en zunder verder wat te zeggen stoof ze der vandeur.

 

Volgend joar hoop ik n proatje mit Willeke van Ammelrooy te moaken.