Van het oorspronkelijk op de Cooperoazie-album verschenen nummer Jogie verschijnt binnenkort een remix.
De instrumentale versie van Jogie wordt gebruikt als tune voor een nieuwe podcast-serie van het Dagblad van het Noorden.
Reden voor Bert Hadders om een remix van het nummer te maken in de Mixroom.one Studio van Karel Post te Grou. (Frylan).
Mixroom.one staat tjokvol vintage apparatuur. Een groot gedeelte van de ruimte wordt ingenomen door de legendarische MCI JH556D-LM mengtafel uit de New Yorkse studio van Atlantic Records.
Muzikant Bert Hadders en schrijver Herman Sandman beschrijven de haat-liefde verhouding met het land van hun vaders; de Veenkoloniën. Het resultaat is een portret met verhalen en liedjes van de streek en zijn inwoners, met al hun eigenaardigheden.
Voor de Groningers en Drenten een feest der herkenning, voor boetenstoanders een openbaring. De een is Drent, de ander Groninger, maar met een gedeelde haat-liefde verhouding met het land van hun vaders, de Badlands van het Noorden. Een wereld van leegte, windmolens en filterkoffie, waar elke zandstorm het einde van de wereld aankondigt en het leven net de Duitse Lotto is: Ohne Gewähr. Hadders en Sandman balanceerden in de achterkamer van de beschaving op de rand van een alcoholverslaving, maar overleefden. De een zingt alles van zich af, de ander doet dat met verhalen. Een ode aan de schoonheid van het land en de bewoners, met al hun eigenaardigheden.
Bert Hadders en Joost Dijkema maakten de muziek voor theaterstuk de Poolse Bruid. Jos Visscher recenseerde voor het Dagblad van het Noorden.
Voor wie nog gaat kijken: vergeet de film. Ja, het is het bekende verhaal en ergens vormt het scenario de basis, maar Jibbe Willems heeft er een geheel eigen toneeltekst van gemaakt, eigenlijk een eigen, autonoom stuk. Niet voor niets – en waar zie je dat nog – is er een tekstboekje verkrijgbaar.
En wat een mooie en geraffineerde tekst is het geworden. Insteek: bij gebrek aan een camera leg je gewoon alles in de mond van twee acteurs: flashbacks, vooruitzichten en niet op een toneel te spelen gebeurtenissen. Dat is voor de toeschouwer aanvankelijk wel even zoeken, want Willems husselt verschillende theatrale vertelvormen door elkaar. En vaak vertellen de acteurs over zichzelf en over elkaar in de derde persoon. Als dat maar goed gaat, denk je dan, want in het begin staat de tekst het drama behoorlijk in de weg. Gelukkig nemen de makers de tijd en wordt het bijna sluipenderwijs pakkender, dreigender.
Nog even in het kort dan: een Poolse vrouw ontsnapt aan haar criminele belagers en zoekt haar toevlucht tot een boer. De toenadering verloopt moeizaam, ook al door de taalbarrière en de cultuurverschillen, maar geleidelijk ontstaat er toch een band en een zekere intimiteit. Totdat het noodlot dan toch onvermijdelijke toeslaat. Een noodlot dat in het theater moeilijk te verbeelden is, maar door die prachtige tekst van Willems wordt dat noodlot huiveringwekkend verteld.
En verder is alles in deze voorstelling adembenemend minimaal. Regisseuse Lies van de Wiel, doorgaans erg beeldend in haar voorstellingen voor Vooropleiding Theater De Noorderlingen, heeft aan drie tafels genoeg. De imposante ruimte van de schuur van boerderij De Haver heeft ook niet veel meer nodig. En de zon die door de bovenramen naar binnen schijnt, is al bijna een lichtontwerp op zich. En de beide acteurs, Lotte Dunselman en Paul van der Laan, houden hun emoties toch vooral heel knap in zichzelf. De musici Bert Hadders en Joost Dijkema mogen trouwens eveneens niet onvermeld blijven: ook de muziek is minimaal. Maar wel heel erg effectief. Alles staat hier in dienst van de tekst.
Artikel overgenomen uit het Dagblad van het Noorden.
Auteur: Joep van Ruiten.
Matijs Lips, ambassadeur van Zomerzinnen, naast festivalprogrammeur Annette Timmer.Foto DvhNDiever Festival Zomerzinnen staat dit jaar in het teken van ‘over de grens’. Het thema wordt 22 juni in Dwingeloo aan de orde gesteld met optredens van schrijvers en muzikanten.
Vooruitlopend werd gisteren het programma gepresenteerd, in de bibliotheek van Diever. Dat ging gepaard met liedjes van Bert Hadders en een telefonisch interview met de in Portugal wonende schrijfster Tessa de Loo.
Hadders zal in Dwingeloo als onderdeel van het gezelschap Iemandsland een verkorte versie van De Grup spelen, de muzikale streektaalvoorstelling waarmee hij is genomineerd voor de Dagblad van het Noorden Streektaalprijs. De Loo komt op uitnodiging van de Drentse Literatuurclubs naar Nederland om te vertellen over haar boek De Tweeling , haar bestseller waarvan binnenkort een Vietnamese vertaling verschijnt.
Voor de 13de editie van Zomerzinnen zijn meer dan twintig schrijvers vastgelegd, onder wie Vonne van der Meer, Rosita Steenbeek, Suzanna Jansen, Bert Wagendorp, Lévi Weemoedt. Marcel Möring zal op of rond de Brink zijn nieuwe roman Amen presenteren. Gerdien Verschoor, de nieuwe directeur van Herinneringscentrum Kamp Westerbork, komt naar het festival om te vertellen over Het meisje en de geleerde , haar boek over de omzwervingen van twee schilderijen van Rembrandt.
Het thema ‘over de grens’ wordt tijdens het festival op verschillende manieren tot uiting gebracht. Zo staat een poetryslam in het Drèents en het Plattdeutsch op stapel, is er een bundelpresentatie met gedichten van Erik Harteveld in het Duits en het Engels en wordt een rondetafelgesprek gehouden over vertalingen en hertalingen voor romans, theater en muziek. En treedt de Dichter des Vaderlands Tsead Bruinja op. Tijdens de presentatie in Diever werd bekendgemaakt dat Matijs Lips zich aan het festival heeft verbonden als ambassadeur. Lips, uitgeroepen tot beste leraar Nederlands van het land, neemt leerlingen van het Nassau College uit Beilen mee naar Dwingeloo waar ze met gedichten om een taaltrofee zullen strijden en Erna Sassen, auteur van Er is geen vorm waarin ik pas , zullen interviewen.
Bert Hadders (rechts) speelde tijdens de uitreiking van de K. ter Laanprijs enkele liedjes met Joost Dijkema. Foto Duncan Wijting
SLOCHTEREN Met het winnen van de K. ter Laanprijs is Bert Hadders, aldus voorzitter Nane van der Molen van ’t Grunneger Bouk , ,,onsterfelijk geworden’’.
De toekenning was reeds bekend, de overhandiging van de 1000 euro en het beeldje van kunstenaar Natasja Bennink vond gisteren plaats in restaurant De Boerderij in Slochteren. Hadders bedankte in zijn speech tientallen mensen. De opsomming, waarbij hij de toegestane tijd ruimschoots overschreed, ging lang goed, tot hij bij zijn broer Roelof kwam die hem op zo vaak had geholpen. Toen brak zijn stem.
Bert Hadders (1962) is de 33ste winnaar van de K. ter Laanprijs en zijn naam verdwijnt nooit meer uit de annalen van de geschiedenis van Groningen, meer precies de Groninger taal en cultuur.
Hans Gerritsen mocht, als voorzitter van SONT (Streektaal-Organisatie in het Nedersaksisch Taalgebied) het juryrapport voorlezen en dat deed hij in het dialect. Dat had hij echter beter niet kunnen doen voor een zaal met honderd diehardGroningers. Het was duidelijk dat de oud-Groningse gedeputeerde en ex-burgemeester van Haaksbergen geen native speaker was.
Wel maakte Gerritsen nog eens duidelijk waarom Hadders de prijs meer dan verdiende. Voor zijn niet-aflatende inzet voor de streektaal en als er niet zoveel muziek in hem zat, zou hij ‘een stille kracht’ zijn.
De ‘rock-’n-roller met zijn malle petje’ werkte als putjesschepper, circusact, bandmanager en bibliothecaris, schreef in 1998 zijn eerste liedje en verwierf zich daarna een plek in de muziekwereld, tot en met theaterprogramma Kokeleko met gitarist Joost Dijkema, met wie hij gisteren enkele liedjes ten gehore bracht.
Hadders was niet alleen blij met het geld. De eerdere beeldjes die hij won waren zo lelijk dat hij ze in het café liet staan, deze ging mee naar huis. De laureaat merkte overigens nog fijntjes op dat hij opgroeide in Tweede Exloërmond en aldus vermoedelijk de eerste Drentse winnaar was van deze Groningse prijs.
