Vandaag viel de nieuwe Cochon Bleu in de brievenbus.
Ooit was ik hun geluidsman.
Ik had ze wijsgemaakt dat ik er verstand van had maar eigenlijk wilde ik gewoon graag met ze mee.
Je kwam nog eens ergens, er gebeurde altijd wat onderweg en bovendien was ik fan.
Op de gekste plekken en onder de meest idiote omstandigheden wist de band me te raken. Op een bepaald moment gedurende de avond sloeg altijd de gekte toe en gebeurden er fantastische dingen op het podium.
Doordat de band redelijk gemarineerd door het leven ging viel er met regelmaat iemand om of uit. Continue reading “De Nozems adviseren: Cochon Bleu, not blue..”