Toch nog n gedichie..
Toun mie van gemaintewege vroagt wuir of ik gemaintedichter wol worden zee ik dat ik nog nooit n gedicht schreven haar.
Das nait huilmoal woar..
In t schoultje in 1e Mond kreeg ik in ainmoal de geest.
Der fietste n kirrel mit striepkoorn boksem laangs en dat inspireerde mie tot t volgende:
Ik kin nait zeggen dat ik t huusholden slim serieus neem.
Bie mie thuus ist echt n zootje..
Ain ding het moeke der wel goud instampt:
Altied de buutsen leeghollen veurdast de boksem in de wasmachien stopst.
Maisstied is de oogst nogal schoamel: wat muntgeld, een plektrum, haalve bierviltjes mit tillefoonnummers en, as k mazzel heb, een tientje of een stukkie stuff.
Mien voaders buutse was n stuk groter en de inholt was fascinerend:
Pabbe’s striepkoorn boksem
Inholt:
Stompie potlood, rooie buusdouk
rosteg knipmès, appelsien
Iezerdroadje, sollegoaren,
moertje van de maaimachien
Pepermuntje, gruine stuuver
haalve meter bindertouw
En op de bodem van de buutse
boodschappenbraifie van de vraauw