De afgelopen dagen was ik in Ditzum op uitnodiging van de fantastische Mette Isager.
Ik mocht een paar dagen in haar huisje aan de haven om liedjes te schrijven.
Ik kwam binnen, ging zitten, keek naar buiten naar de met sneeuw bedekte haven en tien minuten later was het liedje klaar.
Ik had de jas nog aan!
Vanmiddag loerde ik tijdens een wandeling bij een galerie naar binnen en zag Katja Zwezerijnen zitten die ooit een theatercafé in Groningen runde en sinds 3 dagen galeriehouder te Ditzum is. We dronken wat, ik kocht een schilderijtje en schonk die aan Mette.
Alweer een goed besteed weekend want morgenmiddag (23-11) spelen Jan Kuiper en ik in de Eisseshof te Niehove.
Ditzum
Buiten is het wit van sneeuw
je leeft hier in een andere eeuw
Ik tel de masten van de vissersvloot
Vroeger is nog lang niet dood
Een driekleur wappert in de wind
Op de kade speelt een stenen kind
De afslag ruikt naar verse vis
Het is hoe het was, ‘t Is hoe het is
De veerboot nadert over zee
Zij brengt misschien verse mensen mee
Een engel in de vensterbank
Zegt welkom thuis, brood op de plank
Mijn stemmen klinken nu gedempt
Een wagen glijdt, te hard geremd
En verder nergens volk op straat
In Ditzum is het al vroeg laat
Buiten is het wit van sneeuw
Je leeft hier in een andere eeuw
Ik tel de masten van de vissersvloot
Vroeger is nog lang niet dood