Gisterenavond zond Oog Televisie een klein portretje van Bert Hadders uit.
Martine Bruining maakte het filmpje.
Grenzenloos Platt
Afgelopen zondag speelden Joost Dijkema en ik op het dialectfestival Grenzenloos Platt in Lievelde in de Achterhoek.
Tweehonderd kilometer van huis en toch de hele dag Gronings praten en zingen en verstaan worden. Heel apart.
We deelden het podium met Otto Groote en zijn band uit Bremen.
Met Otto ga ik de komende winter het muziektheaterproject De Grup doen.
Een muzikale vertelling over onze Drentse opa’s.
De foto is van Paul van Druten.
Beeldbuis (50 jaar Geert Teis)
Voor het 50 jarig jubileum van theater Geert Teis schreef Bert Hadders het nummer Beeldbuis over de eerste kleurentelevisies in de Veenkolonies.
In de tekst wordt gerefereerd aan de firma Steeman te Musselkanaal waar de familie Hadders haar eerste tv kocht. Die het overigens na 3 weken al begaf.
Pagefestival door Jan Lenting
Wyno and the art of guitar maintenance
In de jaren zeventig klassieker ‘Zen and the art of motorcycle maintenance‘ repareert de hoofdpersoon de BMW van zijn vriend met het lipje van een frisdrankblikje. De vriend reageert geschokt. Hij denkt dat het euvel alleen kan worden hersteld met een origineel onderdeel.
Filosofie
Dat is het enige dat ik onthouden heb van het boek. Ondanks de aantrekkelijke titel, het feit dat het over motorrijden gaat en dat iedereen het in de kast had ben ik nooit verder dan twee hoofdstukken gekomen.
De stukken over de roadtrip waren leuk maar de filosofieen van de hoofdpersoon gingen mij boven de pet.
Regal
Toch moest ik aan dat boek denken toen ik mijn Regal Style 5 van de reparateur haalde.
Hoewel het een klein gitaartje is knalde ik tijdens een middernachtelijke sessie met de zijkant tegen de tafel. Een klein stukje van de tachtigjarige binding sprong er af.
Het was maar een centimeter maar het irriteerde het me mateloos dat deze gitaar al die tijd min of meer ongeschonden was gebleven en nu door mijn onhandigheid met een litteken door het leven moest.
Wyno
Wyno kan alles repareren dus dit ook. Ipv namaak-oude binding te bestellen graaide hij iets uit zijn legodoos, zaagde er een stukje af, kleurde het wat bij, plakte het op de gitaar en voila!
Nog 17 jaar
In 2035 is deze gitaar 100 jaar oud. Voor zo ver ik kan nagaan is hij dan in elk geval in Chicago, New York, London, Wisseloord, Dedemsvaart en Oude Pekela geweest. Wie zou er dan niet allemaal op gespeeld hebben?
En een onderdeeltje komt dan uit de legodoos van een klein jongetje uit Harlingen dat met twee rechterhanden geboren werd.
Van Knoal noar Dwingeloo
Afgelopen zaterdag speelden Bert Hadders en Joost Dijkema eerst op het 30e Pagefestival te Stadskanaal. Daarna op hun dooie gemak richting Zomerzinnen in Dwingeloo. Deze week Loppersum, Winschoten en weer Stadskanaal!
Molenberg Seizoenspresentatie
Theater de Molenberg presenteert haar programmering op het plein voor het theater.
Bert Hadders en Joost Dijkema spelen nummers uit hun voorstelling Kokeleko.
Keetpop
Dicht bij huis
Als streektaalzanger hoef je al nooit ver te reizen maar afgelopen zondag speelden we zelfs voor de deur.
De geest van Jan Jansen
Begin jaren tachtig maakte ik deel uit van de Groningse bands The Blue Hearts en de Hungry Hearts.
Spil van deze bands was gitarist Jan Jansen, anders dan zijn naam doet vermoeden een bijzonder kleurrijke persoon.
In onze ogen was hij stokoud (33). Naast dat hij een aardig potje kon gitaarspelen was het ook een meesterdief. Hij kon in tien seconden een fiets jatten en geen winkel was veilig voor hem.
De opbrengst ging op in rook: weed, speed, Jack Daniels en heroine. Hij kon het allemaal aardig binnenhouden in tegenstelling tot onze zangeres Co die er in een poging zijn tempo bij te houden flink aan onderdoorging.
We speelden veel door het hele land en zo duurde het toch nog vijf jaar voor de bom barstte.
Onze wegen scheidden, ook die van Jan en Co.
Begrafenis
Jaren later ontmoetten we elkaar weer. Op de begrafenis van Jan.
Hoewel hij in onze tijd als een soort kruising tussen Keith Richards en Johnny Thunders door het leven ging was hij op latere leeftijd Boeddhist geworden en had zelfs de Dalai Lama ontmoet.
Ook bleek hij in een vroeger leven ‘Hippie op de Dam’ geweest te zijn. Een levensstijl waar hij in later jaren vreselijk op af kon geven.
Dit alles aanhorend vroegen we ons fluisterend af of we wel op de begrafenis van de juiste Jan Jansen aanbeland waren.
Dat was acht jaar geleden. Co is inmiddels ook dood. Een talentvolle zangeres maar geen talent voor het leven.
Geest
Onlangs was ik in Arnhem, waar Jan ook vandaan kwam en zag hem! In levende lijve!
Zelfde houding, zelfde nonchalante spel, sigaret, pantermotiefje en die kop.
Ik heb het op een afstandje aangezien en zag dat hij gelukkig was.
Go Johnny, Go!
