Werner uit Groningen krijgt felicitaties op Facebook. ‘Terwijl hij waarschijnlijk al overleden was’

Ernst Slagter • Gisteren

Werner uit Groningen wordt naar zijn laatste rustplaats gebracht. Foto: Josetta Mellies

Wie was Werner Groennou uit Groningen? Hij werd in oktober nog door elf Facebook-vrienden gefeliciteerd met zijn verjaardag. Maar toen was hij waarschijnlijk al overleden.

Zanger en stadsgenoot Bert Hadders (63) was een van de Facebook-vrienden van Werner. Al kende hij hem bij zijn beste weten niet. Zoals dat wel vaker gaat met online vriendschappen. Hadders was weliswaar een van zijn 73 volgers. Maar hoe diep hij ook groef: Werners naam en profiel kwamen hem geenszins bekend voor.

,,Zo gaat dat op Facebook”, zegt Hadders. ,,Soms accepteer je een vriend zonder dat je precies weet wie het is. Heel eerlijk: ik zit vooral op Facebook om mijn muziek te verkopen. Ik geloof dat ik op dat platform meer dan 3000 vrienden heb. Maar wie heeft er nou 3000 vrienden? Ik niet. Werner werd op zijn Facebook gefeliciteerd met zijn verjaardag, maar toen lag hij waarschijnlijk al dood in huis.”

‘Hij had geen echte foto op zijn profiel staan’

Hun virtuele vriendschap was evenwel de reden dat de Groningse stadsdichter Esmé van den Boom de zanger vroeg naar zijn band met Werner. ,,Het is gebruikelijk dat de stadsdichter iets voorleest bij zo’n eenzame uitvaart. De gemeente kon geen familie, vrienden of buren vinden. Dus kwam Esmé bij mij uit. Maar ik wist ook niets over Werner. Hij had geen echte foto op zijn profiel staan. Hij deelde wat links naar nieuwsartikelen en wat flauwe grapjes. Meer niet.”

Hadders hoorde dat Werner zijn medicijnen al een poos niet had opgehaald bij de apotheek. Daarom werd de politie gewaarschuwd. Die vond Werner in zijn woning. Hij bleek al geruime tijd overleden.

De gemeente Groningen verzorgde onlangs de uitvaart. Van den Boom las een gedicht voor bij het graf, naar het oorspronkelijke idee van voormalig staddichter Bart FM Droog. En Hadders ging ook naar begraafplaats Selwerderhof om bij de kist een lied te zingen voor Werner. De man die hij nog nooit gezien of gesproken had.

,,Ik ben naast Esmé gaan staan en heb een liedje gezongen. Over dat je soms nog de stem hoort van iemand die al overleden is. Dat de doden nooit helemaal weg zijn.”

Hadders is even stil. ,,Best maf. Zo’n begrafenis verloopt heel officieel. Vier kistdragers in pak, iemand van de gemeente en de begrafenisonderneming erbij. Ede Staal werd gedraaid. Ik vond dat mooi. Niet dat zo’n man er zelf nog wat aan had, maar toch. Het zou nog mooier zijn als mensen zich zo om hem hadden bekommerd toen hij nog leefde. Al sluiten sommige mensen zichzelf ook af. Ik zie het bij mij in de straat ook. Hoeveel moeite doe je voor de buurman van tien deuren verderop? Als hij geen contact wil?”

Hij is even stil. ,,Maar goed, ik ben nu ook maar aan het filosoferen. Ik kende Werner tenslotte niet.”

‘Ik wilde het lege plaatje van Werner inkleuren’

Toen Hadders dinsdag op zijn eigen Facebook-pagina verhaalde over de eenzame uitvaart, bleek een handvol volgers wel degelijk te weten wie Werner was. Sommige bekenden schrokken dan ook van het bericht van Werners overlijden. ,,Dat was ergens wel fijn. Ik wilde het lege plaatje van Werner een beetje inkleuren. Het kon niet zo zijn dat niemand hem kende. En dat bleek ook. Zo heeft hij lang gezorgd voor een gehandicapte vrouw, een zekere Anja. Toen zij was overleden, ging het met Werner bergafwaarts.”

Zo kwam Hadders uitgerekend via Facebook toch meer te weten over zijn Facebook-vriend. Zo had Conny de ‘sociaal betrokken’ Werner ooit naar Vinkhuizen verhuisd en ene Patricia meldde dat hij bij haar wel eens eten afhaalde. Piet wist dan weer dat Werner van oorsprong Rotterdammer was en FC Groningen een warm hart toedroeg.

Met de reacties kwam voor Hadders ook de bevestiging dat Werner wel degelijk gemist gaat worden. Al zijn er dan geen directe nabestaanden. ,,Werners verhaal laat zien dat je langzaam uit het leven weg kan glijden. Zeker in een stad. Maar iedereen kent iemand. Iedereen is iemands zoon, broer, vriend of buurman. Het woord barmhartig schiet me steeds te binnen. Elon Musk noemt empathie de zwakte van de westerse samenleving. Maar is medemenselijkheid juist niet het mooiste wat we hebben?”

Vanmorgen kreeg ik bericht dat Theo Erents overleden is.

Theo was jarenlang de uitbater van de Kar, een legendarisch muziekcafé in de Peperstraat te Stad.

Met altijd de nieuwste platen, een fantastische geluidsinstallatie en elke maandag livemuziek was het een vaste pleisterplaats op mijn reizen door de Groninger nacht.

Na jaren hard werken raakte Theo de kroeg kwijt en bleek er financieel niks wijzer van geworden te zijn.

Daarna was hij nooit meer dezelfde en trok zich langzaam terug uit het openbare leven. Dat was jammer want het was een aardige kerel.

Met mijn bandje Detour speelden we er zo’n tien keer in vijf jaar tijd.

Ik herinner me ook nog een kerstmaaltijd met hem en Kitty.

Op eerste kerstdag, de enige dag dat de kroeg niet open was.

Van de personen die mijn liedje Peperstroat (2008) bevolken is er nog maar één in leven.

Het gaat hard.

Peperstroat (Bert Hadders)

Ain euro vieftig/ veur n aaierbal

Hier goat Sjoerd Kooistra/ mit dien geld aan hoal

De lèste ronde/ is nog nait in t zicht

Want hier kinst deurgoan/ tot aan t eerste licht

Loat bie t pad/ Peperstroat

Hier huifst die never nooit nait te vervelen

Ist al vroug/ of ist nog loat

Gain dij t wait / in dizze stoat

Oh, Johnny Többen/ duldt gain geaaoer

n beste klap om d oren /bie de Troubadour

Mit bloud op lippen/ en goud vergrèld

Mit draank in pokkel/ en de buuts vol gèld

Loat bie t pad/ Peperstroat

Hier huifst die never nooit nait te vervelen

Ist al vroug/ of ist nog loat

Gain dait wait / in dizze stoat

De grootste proatjes/ op ain snuifie speed

Want Eddy Koekkoek/ gait nooit failliet

Henkie Torpedo/ roffelt op de bar

Zowwe nog even/ noar Theo in de Kar

Vrijdag speelde ik onverwacht als invaller voor de geblesseerde Matt Malcher met Otto en Ralf op Spiekeroog in de West Baracke.

Zaterdag snel door naar Veendam voor het Streektaalfestival.

Bert Hadders gewinnt renommierten Bad Bevensen-Preis

Seine Lieder thematisieren sowohl historische Ereignisse als auch fiktive Figuren. Er schreibt über Streiks, Morde, Frauen, Einsiedler und Bahnhöfe – immer mit Empathie und Liebe zu seinen Figuren: Bert Hadders ist der diesjährige Preisträger des Bad Bevensen-Preises 2025. Überzeugt hat die Jury vor allem die stilistische Vielfalt der Beiträge – einfühlsame Balladen und Country kommen ebenso vor wie soulige Anklänge. All dies wird von Hadders treff- und stilsicher sowie abwechslungsreich arrangiert. Die Bandbreite reicht von einfacher Gitarrenbegleitung bis zu kompletten Bandarrangements mit Bläsern, durchweg auf professionellem Niveau aufgenommen und produziert. Auch sein Gesang gefällt, stets mit leicht rauchiger Stimme, je nach Stilistik bisweilen passend mehrstimmig unterlegt. Der Preis wird im Rahmen der 77. Bevensen-Tagung am Sonntag, 21. September, im Kurhaus Bad Bevensen verliehen.

Hadders, geboren 1962, lebt seit 1980 als Musiker und Theatermacher in Groningen. Dort hat er seit 2008 rund 150 Lieder geschrieben und hat in verschiedenen Formationen auf unzähligen Bühnen gestanden. Seine bevorzugte Sprache ist „Gronings“ – der niedersächsische Dialekt des Bezirks Groningen. In der niederdeutschen Szene ist er besonders bekannt durch seine gemeinsamen Konzerte mit dem Otto Groote Ensemble.

150 Lieder

Seine Musik lässt sich in allen Stilrichtungen einfangen. Er ließ sich von einer großen Bandbreite an Künstlern inspirieren, was sich in den unterschiedlichen Genres wiederspiegelt, die auch in der Musik verwendet werden. Die Alben haben von Zeit zu Zeit einen starken Rocksound und bewegen sich in Richtung Country, Blues, Cajun, Rockabilly, aber auch in Richtung vieler anderer Stile wie Punk, Balladen und Popmusik. Hierbei bleibt er immer „seinem“ bevorzugten Dialekt treu.

Turf Gospel

Einige seiner Lieder sind zu Groninger Klassikern geworden: Sein „Turf-Gospel” „Beloofde Laand”, „Elvis Keuning van de Bunermond” und “Poolse Bruid” sind bis heute häufig in den Radiosendern des Nordens zu hören. Auch schrieb er Musik und Konzepte für verschiedene Theaterstücke, zum Beispiel „Roegzand“ und „Iemandsland“.

Het liedje ‘Oog Voor Een Oog’ begon zijn leven als opdracht in het rtv Noord-programma De Centrale van Réne Walhout, daarna was het even een punky-rock ’n roll-song in het repertoire van de Nozems, vervolgens een track op Kokeleko met Joost Dijkema en nu, in een Duitse vertaling, verschijnt het op de mooie nieuwe dubbel-cd van het Otto Groote Ensemble ‘Streuner Und Träumer’.

Dat het maar een dikke hit mag worden..

Waarschuwing: dit bericht kan je geld kosten!

De mooiste optredens vinden soms plaats op de meest onverwachte plaatsen. Op uitnodiging van accordeonist Syb Jongsma was ik de pauzeact op de halfjaarlijkse uitvoering van zijn muziekschool.

Zelden zag ik bij een voorstelling zoveel spelplezier en wederzijdse liefde tussen muzikanten en publiek.

Syb heeft niet zo maar een muziekschool: Hij geeft les aan mensen met een beperking. Hij doet dat thuis op zolder maar wil graag een ruimte huren bij de buren omdat niet iedereen de 2 trappen naar boven kan beklimmen.

Daarvoor heeft hij vierduizend euro nodig die hij via een crowdfundingsactie wil inzamelen.

Als je kunt, draag dan bij. Ik verzeker je dat je vandaag je geld niet beter kunt besteden.

https://www.gofundme.com/f/leslokaal?attribution_id=sl%3Ae379f214-3949-48b3-8a9b-ae8dcaca6653