Als streektaalzanger hoef je al nooit ver te reizen maar afgelopen zondag speelden we zelfs voor de deur.
Categorie: nieuws
De geest van Jan Jansen
Begin jaren tachtig maakte ik deel uit van de Groningse bands The Blue Hearts en de Hungry Hearts.
Spil van deze bands was gitarist Jan Jansen, anders dan zijn naam doet vermoeden een bijzonder kleurrijke persoon.
In onze ogen was hij stokoud (33). Naast dat hij een aardig potje kon gitaarspelen was het ook een meesterdief. Hij kon in tien seconden een fiets jatten en geen winkel was veilig voor hem.
De opbrengst ging op in rook: weed, speed, Jack Daniels en heroine. Hij kon het allemaal aardig binnenhouden in tegenstelling tot onze zangeres Co die er in een poging zijn tempo bij te houden flink aan onderdoorging.
We speelden veel door het hele land en zo duurde het toch nog vijf jaar voor de bom barstte.
Onze wegen scheidden, ook die van Jan en Co.
Begrafenis
Jaren later ontmoetten we elkaar weer. Op de begrafenis van Jan.
Hoewel hij in onze tijd als een soort kruising tussen Keith Richards en Johnny Thunders door het leven ging was hij op latere leeftijd Boeddhist geworden en had zelfs de Dalai Lama ontmoet.
Ook bleek hij in een vroeger leven ‘Hippie op de Dam’ geweest te zijn. Een levensstijl waar hij in later jaren vreselijk op af kon geven.
Dit alles aanhorend vroegen we ons fluisterend af of we wel op de begrafenis van de juiste Jan Jansen aanbeland waren.
Dat was acht jaar geleden. Co is inmiddels ook dood. Een talentvolle zangeres maar geen talent voor het leven.
Geest
Onlangs was ik in Arnhem, waar Jan ook vandaan kwam en zag hem! In levende lijve!
Zelfde houding, zelfde nonchalante spel, sigaret, pantermotiefje en die kop.
Ik heb het op een afstandje aangezien en zag dat hij gelukkig was.
Go Johnny, Go!
Poolster eerste school met verteltascertificaat
Mijn favoriete school in de veenkolonies, De Poolster in Nieuw Buinen kreeg afgelopen maandag als eerste een certificaat van de directrice van de Verteltas. Ik voerde voor de gelegenheid het Verteltaslied uit met alle leerlingen van de Poolster.
De verteltas stimuleert ouders hun kinderen meer voor te lezen met behulp van een tas met een boek, spelletjes en andere zaken die het lezen kunnen bevorderen. De tassen worden gemaakt door de ouders die zo zelfvertrouwen en gemeenschapzin opdoen.
De verteltas is een initiatief uit Engeland.
Het Dagblad van het Noorden berichtte erover. (met filmpje)
5 Mei Winschoten
Gisteren speelden Joost Dijkema en Bert Hadders op het zeer geslaagde eerste 5 mei-festival van Winschoten. Voor herhaling vatbaar!
De foto’s zijn van Joost Hensens.
In de kever met Loes
Voor het RTV Drenthe programma Tour de Loes ga ik binnenkort op zoek naar het mooiste plekje van Drenthe met mijn oude buurmeisje Loes van der Laan.
https://twitter.com/twitter/statuses/836961490640994304
Klein Paradiso (Kokeleko)
‘Muziek voor als de stroom uitvalt’
Hoewel Bert Hadders (1962) zo’n veertig jaar geleden zijn geboorteplaats 2e Exloërmond verruilde voor het leven in ‘Stad’ bouwde hij middels de personages in zijn liedjes een nieuwe, virtuele nederzetting in de Drents/Groningse Veenkolonies.
In de uit ‘arbeidersrode’ bakstenen opgetrokken woningen langs dat kaarsrechte kanaal wonen de dominee die om regen bidt, de kluizenaar die drie keer de Duitse Lotto won, de boer die niet mee mocht doen aan BZV, een bijstandsmoeder met lege koelkast en kapotte Lada en de politicus met het revolutionaire werkgelegenheidsplan. (“ruimtevaart achter de dijk”).
Op het kerkhofje ligt Okke Kluun, de laatst ter dood veroordeelde misdadiger van Groningen naast Eltjo Siemens, slachtoffer van politiegeweld tijdens de landbouwstakingstaking van 1929.
Hadders bezingt deze mensen met empathie, humor en aandacht voor detail.
Muzikaal worden de liedjes vormgegeven door het fantasierijke en volstrekt originele gitaarspel van Joost Dijkema (1989). Over de rudimentaire basis van Hadders fingerpicked autodidact Dijkema zich een weg naar de gitaarhemel.
Samen maakt het duo Veenkoloniale volksmuziek met invloeden van folk, country, blues en schlager met als basis altijd een memorabele popmelodie.
Nozem coverband
Hoewel Bert Hadders in geen velden of wegen te bekennen was op Koningsdag blijkt zijn repertoire onverwoestbaar getuige deze puike cover van Beloofde Laand.
Koningsdag zonder Nozem
Vroeger speelde ik altijd op Koninginnedag. Soms wel twee keer.
De laatste jaren gebeurt dat eigenlijk nooit meer.
Ik dacht dat dat kwam omdat de hele zaak door deejays overgenomen was maar vandaag waren Groningstalige collega’s als Marlene Bakker, Arnold Veeman en Jan Henk de Groot prominent aanwezig bij de viering van de verjaardag van de Koning en dan ga je toch denken: ‘Waarom ik niet?’
Dat kan allerlei redenen hebben: jonger, knapper, beter, populairder.
Ik gunde ze het van harte. Was ook niet echt jaloers maar vroeg me wel af hoe het komt dat er al zo’n 15 jaar voor deze muzikant geen plek is in zijn eigen stad op Koninginnedag?
Een duik in de archieven van het Dagblad bracht onderstaand artikel uit 2003 (!) aan het licht.
Zou de knipseldienst van Paleis Soestdijk een abonnement op t Nijsblad hebben?
Mooi weer bie Mulder
Ondanks het prachtige weer toch een heel leuk optreden gedaan in het onvolprezen cafe Mulder in de Elleboog te Stad.
Na ook afgelopen vrijdag bij de Groninger Archieven te hebben gespeeld vinden we steeds meer onze vorm en krijgt het repertoire langzamerhand gestalte.
Nu op naar Radio Noord voor het lied over de koning.
Voor ons is er maar een en dat is Elvis en die woont in Bunermond!
Ook Newfolksounds houdt van TJEU
De onvolprezen Joop van den Bremen, de man die op zijn website www.streektaalzang.nl alles bijhoudt wat er in Nederland gebeurt op het gebied van dialectmuziek schrijft ook voor Newfolksounds.
Gelukkig kon ook hij de cd TJEU wel waarderen.
Lees hier waarom.