Tien dagen, tien hoezen #3

Een van de eerste liedjes die ik schreef toen ik besloot in het Gronings te gaan zingen was ‘Elvis, Keuning Van De Bunermond’.

Dat heette in een eerder stadium ‘Keuning Van Knoal’. Eigenlijk was ik liever liedjesschrijver dan uitvoerend artiest en daarom had ik bedacht dat dit misschien een geschikt nummer zou zijn voor Henk Wijngaard, die tenslotte ook altijd een Johnny Cash Tjikka Boem-ritme in zijn liedjes heeft.

Een demo met uitgebreide toelichting ging richting zijn management. Nooit weer wat van gehoord.

De eerste poging was een soort unplugged versie die we opnamen bij Herman Grimme’s White House Studio.

Die was best goed maar inmiddels was ik er van overtuigd dat het best een hit kon worden en dus namen we nog een elektrische versie op in onze studio in het Viadukt.

Na verscheidene pogingen tot een zangpartij ging ik een octaaf lager zingen. Dat werd uiteindelijk deze single.

Hoewel ‘Elvis’ al jaren niet meer op het repertoire staat is het tot op de dag van vandaag een van onze meestgedraaide nummers.

De hoes is van Kitty Lolkema en de man op de foto is natuurlijk vriend en kroegbaas Bert Crum.

Tien dagen, tien hoezen #2

Geinspireerd door liedjesverzamelaars als Alan Lomax en Harry J. Smith fantaseerde ik over de mogelijkheid dat er in het verleden in de Veenkolonies ook zo’n figuur had kunnen rondlopen. Iemand die met een bandrecorder de verhalen en muziek van mijn geboortestreek had vastgelegd. Uiteraard zou die muziek dan ook nog zo moeten klinken als ik het graag hoorde: Country, Rockabilly, Soul en levensliederen in allerlei gedaantes.

Zo iemand is er helaas niet geweest, hoewel iemand als Henk Scholte toch nog een aardig eind is gekomen met het bijeenzoeken van oude liedjes.

Bij gebrek aan echt materiaal verzon ik de vondst van een aantal banden met materiaal dat de fictieve antropoloog Gradus J. Bosklopper had verzameld.

Met de Nozems namen we deze opnames onderhanden en brachtten de Gradus J. Bosklopper Tapes met tien liedjes uit. Als ‘bewijsmateriaal’ stond er ook een versie van ‘Beloofde Laand’ op van Gerrit Claus die met veel ruis en kraak suggereerde dat hij van de originele banden afkomstig was.

Dit vroegtijdige staaltje fakenews werd door het gros van de mensen zeer serieus genomen. Zelfs in het journalistiek serieuze radioprogramma Kunststof werd de ballon niet doorgeprikt.

Voor de hoes benaderde ik tekenaar Peter Pontiac van wie ik al fan was sinds hij begin jaren zeventig tekeningen maakte in de Muziek Express.

Hij bleek ernstig om geld verlegen te zitten, deze wereldwijd geroemde kunstenaar. Hij was ernstig ziek en bezig met wat zijn laatste boek zou worden. Voor het geld (niet veel) maakte hij een prachtige tekening van Gradus J. in actie in de Veenkolonies. Peter was een vreselijk aardige man waar ik veel emailcontact mee had. Niet lang na het voltooien van de hoes overleed hij. Zijn laatste boek Styx kwam wel uit maar was onvoltooid..

De CD was verpakt in een kartonnen doosje met daarin een opgevouwen poster met aan de ene kant de tekening van Pontiac en aan de andere de teksten en andere informatie. Het ontwerp was van Menno Schreuder.

Van de tekening is een door drukkerij de Volharding gemaakte poster verschenen in een genummerde oplage van 122.

Te bestellen bij Novacek, Hoogezand

Tien Dagen, Tien Hoezen #1

De man op de hoes is de opa (1840-1920) van mijn opa Berend Trip.

Net als ik heette hij ook Berend. Hij was een vrijgezel van 40 toen zijn broer Albert zichzelf van het leven benam.

Waarschijnlijk uit verdriet over een eerder dat jaar overleden dochtertje. Berend trouwde vervolgens met de weduwe van zijn broer.

Samen kregen ze vier kinderen naast de vier die er al waren.Ik stam af van Albert.

Op de enige foto die van Berend bekend is draagt hij twee oorringen. Misschien was hij schipper voordat hij boer werd?

Die ringen draag ik nu al jaren.

Margriet de Vries maakte ooit een schilderij van die foto en Kitty Lolkema gebruikte dat voor de hoes van de Cooperoazie, een samenwerkingsverband tussen de overgebleven leden van Cochon Bleu en het restant van de Nozems na het vertrek van respectievelijk hun bassist en onze drummer.

Ik zonderde mij een maand lang af in een verlaten school in 1e Exloermond en schreef de tien liedjes voor deze plaat. In de weekends kwam de band langs.

Iedereen pikte een instrument uit een enorme berg ukeleles, gitaren, banjo’s mandolines en accordeons en zo maakten we de arrangementen voor De Cooperoazie.

De CD was verpakt in een prachtig hoesje met strokartonnen inlay, een uitgebreid boekje en verscheen in een genummerde oplage van duizend.Later kwam er nog een speciale uitgave voor de Noorderlinkdagen met een hoes van Oscar Venema en Robert van der Molen en een versie voor de Gasunie.

Peter van der Heide schreef een ronkende recensie in het DvhN en gaf 5 sterren.

Troostliedje ‘Dromen’

Zojuist ging op RTV Noord het ’troostliedje’ Dromen in premiere.

Groningse artiesten schrijven al een maand lang zgn. troostliedjes i.v.m. de Coronacrisis.

Met Christof Bauwens en Bas Mulder maakte Bert Hadders een versie van ‘Dromen’ uit de Iemandslandvoorstelling ‘De Weltmeister’.

Dat gebeurde zonder fysiek contact tussen de muzikanten.

Het internet bracht dit keer uitkomst.

Henk Gubbels trok er intussen op uit om er passende beelden bij te schieten in Stad.

Grunn is een dorp

Voor een voormalige veenkoloniaal als ik is Groningen een grote stad.

In werkelijkheid is het natuurlijk een uit de kluiten gewassen dorp waar iedereen vroeg of laat met elkaar te maken heeft.

Zo speelt op de nieuwe single van Eva Waterbolk oud Nozem Dim Junius drums en is het liedje geproduceerd door Gijs van Veldhuizen die ook ‘Dreumer‘ en ‘As Zai Mor Altied Bie Mie Blift‘ geproduceerd heeft.

Bovendien speelt oer-Nozem Wyno Bruinsma gitaar in Eva’s live-band.

Prachtig liedje overigens.

Jogie in podcast DvhN

Journalist Marjolein Knol maakt tweewekelijks een podcast ‘Stamcafe het Noorden’ voor het Dagblad van het Noorden.

In de eerste aflevering wordt journalist Erik Nederkoorn geinterviewd over het Forum Groningen.

Het in- en uitro-muziekje is Jogie van Bert Hadders en de Nozems in de speciaal voor dit doel gemaakte remix van Karel Post.

Beluister de podcast hier.

Site design: Digital Magician